به گزارش سایت ایران تئاتر از روابط عمومی تئاترشهر، حمید مظفری، بازیگر نقش"ابل زورنکو" درباره نمایش میگوید:«هر تفاوتی که در نوع بازی به وجود میآید، به خاطر متنهای مختلف است. هنگامی که به دعوت سلیمی متن را خواندم، بلافاصله به من فرض حتمی شد که با وجود تمام گرفتاری آن را قبول کنم؛ چرا که معتقدم این کار به حدی جذاب است و خواننده را تحت تأثیر قرار میدهد که میتوان آن را به غزلیات حافظ تشبیه کرد. وقتی که غزلیات حافظ را میخوانیم، بهرههای
به گزارش سایت ایران تئاتر از روابط عمومی تئاترشهر، حمید مظفری، بازیگر نقش"ابل زورنکو" درباره نمایش میگوید:«هر تفاوتی که در نوع بازی به وجود میآید، به خاطر متنهای مختلف است. هنگامی که به دعوت سلیمی متن را خواندم، بلافاصله به من فرض حتمی شد که با وجود تمام گرفتاری آن را قبول کنم؛ چرا که معتقدم این کار به حدی جذاب است و خواننده را تحت تأثیر قرار میدهد که میتوان آن را به غزلیات حافظ تشبیه کرد. وقتی که غزلیات حافظ را میخوانیم، بهرههای زیادی از آن نصیبمان میشود و هر شخصی به میزان سواد خود از خواندن این اشعار تحت تأثیر قرار میگیرد. این نمایشنامه هم مانند غزلیات حافظ، موجز و پر محتوا است و احتیاج به فرو رفتن به عمق اثرات و مطالب عمیق دارد.»
نمایش"نوای اسرارآمیز" نوشته امانوئل اشمیت به کارگردانی سهراب سلیمی در تالار چهارسو روی صحنه است.
در این نمایش که توسط شهلا حائری به فارسی ترجمه شده، حمید مظفری و حافظ آهی به عنوان بازیگر حضور دارند.
به گزارش سایت ایران تئاتر از روابط عمومی تئاترشهر، حمید مظفری، بازیگر نقش"ابل زورنکو" درباره نمایش میگوید:«هر تفاوتی که در نوع بازی به وجود میآید، به خاطر متنهای مختلف است. هنگامی که به دعوت سلیمی متن را خواندم، بلافاصله به من فرض حتمی شد که با وجود تمام گرفتاری آن را قبول کنم؛ چرا که معتقدم این کار به حدی جذاب است و خواننده را تحت تأثیر قرار میدهد که میتوان آن را به غزلیات حافظ تشبیه کرد. وقتی که غزلیات حافظ را میخوانیم، بهرههای زیادی از آن نصیبمان میشود و هر شخصی به میزان سواد خود از خواندن این اشعار تحت تأثیر قرار میگیرد. این نمایشنامه هم مانند غزلیات حافظ، موجز و پر محتوا است و احتیاج به فرو رفتن به عمق اثرات و مطالب عمیق دارد.»
وی گفت:«تصور میکنم اشمیت، خیام را میشناسد؛ چون با کمی دقت درمییابیم که نشانههایی از ردپای این شخصیت و غولهای اندیشه بشری در آثارش وجود دارد که نشانگر آن است که وی به منابع اندیشه بشری دسترسی داشته است. نمایشنامه نوای اسرارآمیز بسیار گیرا و پر معنی است در حالی که از قصه بسیار سادهای برخوردار است.»
وی در خصوص تحلیل خود از کارش در این نمایش گفت:«هیچ ابایی از تحلیل کارم ندارم و این کاراکتر به رغم ظاهری تلخ و گزنده و در عین حال بی ادبانه، صحبت از حقیقتی میکند که این حقیقت در تمام ادیان موجود است و این جا اندیشههای بشری هستند که باید استنباط کنند.»